จากเชอรัส มาเลเซีย | พานข่ายหมิง
ภาวะซึมเศร้าทำให้เขาถูกบังคับให้พักการเรียน
ในปีค.ศ.2014 ผมได้รับการผ่าตัดไส้ติ่งเนื่องจากไส้ติ่งอักเสบครับ จากนั้นตอนที่อ่านหนังสือผมก็พบว่าผมจำอะไรไม่ได้เลย ผมรู้สึกกลัวอย่างอธิบายไม่ถูก ทั้งปวดใจ และตึงเครียด ตอนกลางคืนก็นอนไม่หลับ
ผมค้นหาสภาวะเหล่านี้บนอินเทอร์เน็ตและพบว่านี่เป็นอาการของภาวะซึมเศร้า อาจเป็นเพราะผมคาดหวังว่าตัวเองจะเป็นได้ตามการคาดหวังจากโลกภายนอก แล้วผมเองก็ตั้งความหวังกับตัวเองด้วยครับ ดังนั้นผมจึงกดดันตัวเองเป็นอย่างมาก ตอนนั้นพอผมควบคุมอารมณ์ไม่อยู่ก็อยากจะร้องไห้ ในช่วงกลางเทอมแม่เห็นอาการผมเป็นแบบนี้เลยบอกให้ผมพักการเรียนไว้ชั่วคราว
ห้องเรียนเพื่อสุขภาพ การปฏิบัติธรรมโพธิ 8 วันครึ่ง ทำให้ผมเรียนรู้ที่จะโอบกอดคนในครอบครัว
เมื่อผมได้ยินเกี่ยวกับห้องเรียนเพื่อสุขภาพ 8 วันครึ่ง ผมก็คิดว่าน่าจะลองลงคลาสนี้ดู ผมจึงไปลงเรียนครับ ในวันที่ 3 และ 4 ของหลักสูตรมีการสวดมนต์ ตอนที่ผมสวดมนต์น้ำตาก็ไหลพรากออกมาเหมือนน้ำที่ไหลจากก๊อกน้ำเลยครับ ผมก็ไม่เข้าใจว่าทำไมถึงได้เกิดสิ่งนี้ขึ้น และมันก็ไม่ได้มีอะไรที่ทำให้ผมไม่มีความสุข แต่น้ำตาก็ยังไหลออกมาไม่หยุด หลังจากได้ร้องไห้ ผมก็รู้สึกสบายใจขึ้นมาก ราวกับว่าเมฆอันดำมืดในวันที่ครึ้มเมฆครึ้มฝนได้หายไปแล้ว
ตอนนั้นอาจารย์ที่สอนในห้องเรียนเพื่อสุขภาพได้ให้การบ้านพวกเรามา นั่นคือการโอบกอดคนในครอบครัว ผมไม่เคยทำอะไรแบบนี้เลยครับ พอผมกอดคนในครอบครัวแล้ว ผมก็รู้สึกว่าพวกเขาวางใจแล้วจริง ๆ ในตอนนั้นผมรู้สึกซาบซึ้งใจมากครับ และในที่สุดผมก็ไม่รู้สึกว่าอาการซึมเศร้าของผมเป็นภาระสำหรับพวกเขา อย่างน้อยในตอนนี้ผมก็ไม่รู้สึกเป็นภาระของพวกเขาอีกต่อไป
คลาสเรียนสวดมนต์ 7 วัน การปฏิบัติธรรมโพธิ สอนให้ผมกตัญญูต่อพ่อแม่
ต่อมาเนื่องจากผมพักการเรียนอยู่ ผมเลยยังมีเวลา จึงได้เข้าร่วมคลาสเรียนสวดมนต์ 7 วันอีกครั้ง ในคลาสเรียนสวดมนต์นี้ ผมได้สวดมนต์ให้พ่อแม่ ในระหว่างหลักสูตรนี้ ผมค้นพบว่าพ่อแม่ปฏิบัติต่อผมอย่างดีมาเสมอ ตลอดที่ผ่านมาไม่เคยถูกมองข้ามเลย ตอนนี้ผมเข้าใจความลำบากของพ่อแม่แล้วครับ เพราะฉะนั้นไม่ว่าเรื่องอะไรผมก็จะคิดก่อนแล้วค่อยทำ ผมคิดว่าประโยชน์สูงสุดที่ผมได้รับจากคลาสเรียนสวดมนต์คือสอนให้ผมมีความกตัญญูครับ
กราบอัษฎางคประดิษฐ์วันละ 36 ครั้ง ช่วยเปิดปัญญา
ต่อมา คุณครูที่โรงเรียนก็โทรมาบอกผมว่าผมมีเวลาเหลืออีกหนึ่งปีก่อนที่จะสำเร็จการศึกษา และถามว่าผมต้องการเรียนต่อไหม แม้ว่าผมจะบอกคุณครูว่าผมจะกลับไปเรียนต่อ แต่จริง ๆ แล้ว ผมไม่มีความมั่นใจเลย และผมก็เอาแต่คิดกับตัวเองว่า: ฉันจะทําได้ไหม? ผมจำได้ว่าตอนที่ผมเรียนคลาสสวดมนต์ ผมได้ดูการบรรยายของปรมาจารย์ที่สอนเด็ก ๆ เกี่ยวกับการเปิดปัญญา โดยท่านปรมาจารย์ได้บอกว่าถ้าอยากฉลาดในการเรียน ให้กราบ 36 ครั้งทุกวัน ตอนนั้นผมก็ทำตามทุกวันครับ แล้วผมก็พบว่าผมค่อย ๆ จำสิ่งที่คุณครูสอนได้
ตอนที่ผมเข้าสอบในเดือนมกราคม เมื่อผมเห็นคำถาม ผมก็คิดว่า: แย่แล้ว ฉันทำไม่ได้เลย แต่ผมก็ยังคงพยายามทำข้อสอบให้เสร็จ หลังจากทำเสร็จแล้ว ผมก็รู้เลยว่าตัวเองไม่น่าจะผ่าน ผมก็เลยไม่มีอารมณ์จะตรวจสอบ ผมจึงออกจากห้องสอบไปเลย หลังจากผลสอบออก คาดไม่ถึงเลยว่าผมจะได้ A+ ทั้งหมด! ผมไม่อยากจะเชื่อเลยว่าตัวเองสอบผ่านได้อย่างราบรื่น ผมดีใจมากจริง ๆ ครับ
การปฏิบัติธรรมโพธิได้เปิดใจของผมออกอย่างช้า ๆ
การปฏิบัติธรรมโพธิได้เปิดใจของผมออกอย่างช้า ๆ และผมก็หวังว่าผู้ป่วยโรคซึมเศร้าคนอื่น ๆ จะค่อย ๆ เปิดใจได้จากการปฏิบัติธรรมโพธิเช่นกัน