เรื่องราวของผู้เรียน

ฉันชื่อ Lee Wah Tam ฉันเกิดที่กว่างโจว ประเทศจีน ฉันอาศัยอยู่ที่แคนาดามาได้ประมาณ 40 ปีแล้ว ฉันคือผู้อพยพรุ่นเก่าจากแผ่นดินใหญ่เป็นกลุ่มแรก ๆ ปัจจุบันฉันเปิดร้านเบเกอรีอยู่ในตัวเมืองแวนคูเวอร์ค่ะ

ฉันมีน้ำหนักเกินเกณฑ์ตั้งแต่อายุได้ 30 กว่าปี ซึ่งน้ำหนักอยู่ที่ 58 กก. เพื่อการมีหุ่นที่ดีฉันได้ลองวิธีลดน้ำหนักมาหลายวิธีแล้วค่ะ เช่น กินยาลดน้ำหนัก เล่นโยคะ วิ่ง เข้าศูนย์ลดน้ำหนักอบตัวในห้องเซาว์น่า หรือแม้แต่ดื่มกาแฟาสำหรับลดน้ำหนักโดยที่ไม่กินอาหารกลางวัน…แต่ผลลัพธ์ก็ไม่เป็นที่น่าพอใจ น้ำหนักของฉันลดลงไปได้มากสุดแค่ 2 กิโลกรัมค่ะ แต่เพียงไม่นานมันก็ดีดตัวกลับอีก ฉันคิดว่าตลอดชีวิตนี้ฉันคงจะผอมลงไม่ได้แล้วละค่ะ

การลดน้ำหนักคือสิ่งที่ฉันปวดหัวมากที่สุด ฉันเริ่มอ้วนตั้งแต่อายุ 18 ปี โดยมีน้ำหนัก 150 ปอนด์ (ประมาณ 68 กก.) เพื่อที่จะทำให้รูปร่างของฉันดูผอมลงเล็กน้อย ฉันเลยซื้อเสื้อผ้าสีดำทั้งนั้น ไม่กล้าใส่เสื้อผ้าที่มีสีสันเลยค่ะ ฉันเคยลองกินยาลดน้ำหนักด้วย แต่ไม่ว่าจะกินยาลดน้ำหนักทั้งชนิดที่มีในประเทศหรือต่างประเทศก็ไม่ได้ผลตามที่ต้องการเลยค่ะ เมื่อไรที่ฉันหยุดกินยา น้ำหนักของฉันก็จะดีดตัวขึ้นอีก เป็นผลให้ฉันค่อย ๆ สูญเสียความมั่นใจในการลดน้ำหนัก จนกลายเป็นคนที่ไม่มีความมั่นใจในตัวเองเอาเสียเลย

ในปีค.ศ.2015 ครอบครัวของเราย้ายจากเมืองจัมบิ ประเทศอินโดนีเซีย ไปยังกรุงจาการ์ตา ซึ่งเป็นเมืองหลวง เนื่องด้วยการใช้ชีวิตที่มีความกดดันสูง ฉันจึงเริ่มคลายเครียดด้วยการกิน ฉันกินขนมขบเคี้ยวบ่อยมาก เวลาเห็นของอร่อยก็ควบคุมปริมาณอาหารไม่ได้เลย โดยเฉพาะข้าวผัดของโปรด ประกอบกับปกติฉันก็ไม่ค่อยได้ออกกำลังกายอยู่แล้ว น้ำหนักก็เลยค่อย ๆ เพิ่มขึ้นจาก 68 กก. เป็น 76 กก. เลยค่ะ

ก่อนมาปฏิบัติธรรม ฉันมีอาการแพ้ละอองเกสรอย่างรุนแรง หลายปีที่ผ่านมา ทุกครั้งเมื่อถึงฤดูที่ดอกไม้เบ่งบาน ขณะที่ทุกคนเพลิดเพลินไปกับดอกไม้ในฤดูใบไม้ผลิ และดื่มด่ำไปกับความงามของธรรมชาติ ฉันต้องทนทุกข์ทรมานจากอาการแพ้ละอองเกสรดอกไม้อย่างรุนแรง: น้ำตาและน้ำมูกไหลตั้งแต่เช้าจรดค่ำ ดวงตา ใบหน้า และท้องบวม หายใจลำบาก เวลานอนก็นอนตะแคงได้อย่างเดียว ถ้านอนหงายจะมีอาการคัดจมูก

เมื่อ 10 ปีที่แล้ว สภาพร่างกายของฉันเริ่มทรุดโทรม อย่างแรกคือภูมิคุ้มกันลดลงอย่างต่อเนื่อง ซึ่งทำให้ฉันกลัวความหนาวเย็นเป็นพิเศษ ในสภาพอากาศร้อนของสิงคโปร์ ใคร ๆ ก็ใส่เสื้อแขนสั้นกันทั้งนั้น แต่ฉันต้องใส่เสื้อคลุมหนา ๆ ถึงจะรู้สึกอบอุ่นค่ะ นานวันเข้า อาการหวัดก็ค่อย ๆ กลายเป็น “เรื่องประจำวัน” ของฉัน ในกรณีที่รุนแรงคือฉันเป็นหวัดเกือบทุก ๆ 2 สัปดาห์ มีอาการปวดหัว น้ำมูกไหล อ่อนเพลียง่าย และมักจะรู้สึกไม่มีแรงในการทำงาน ที่เลวร้ายไปกว่านั้นคือ แผ่นหลัง เอวและขาของฉันเริ่มแข็งจนปวด เมื่อประจำเดือนมาขาของฉันก็จะปวดมากจนเดินไม่ได้เลยค่ะ เพื่อที่จะบรรเทาความเจ็บปวดที่เกิดขึ้นกับร่างกายของฉัน ฉันจึงมักจะไปพบแพทย์แผนจีนโดยทำการนวดทุยหนา แต่การนวดก็ได้ผลเพียงเล็กน้อยเท่านั้น

ฉันประกอบกิจการซูเปอร์มาร์เก็ตมาเกือบ 30 ปีแล้ว ฉันมักจะไล่ตามความสมบูรณ์แบบไม่ให้มีข้อบกพร่องไม่ว่าจะเป็นกิจการเล็กหรือใหญ่ก็ตาม ฉันจึงทำงานหนักตลอดทั้งปี แต่ไม่ได้ดูแลร่างกายของตัวเองเลย เมื่อต้นปี 2017 สภาวะสุขภาพของฉันก็เริ่มส่งสัญญาณอันตราย

ฉันลิ้มรสความทุกข์ทรมานจากโรคมาตลอดหลายสิบปี แต่ไม่มีทางรักษา ชีวิตก็เหมือนเรือที่ลอยอยู่ในทะเลอันขมขื่น อ้างว้าง ไร้หนทาง อย่างไรก็ตามการปฏิบัติธรรมโพธิทำให้ฉันค่อย ๆ หายจากโรคที่เหมือนเป็นภาระนี้ในเวลาครึ่งปี ฉันได้พบกับสุขภาพที่ดีและความสุขในอีกด้านหนึ่ง

ก่อนปฏิบัติธรรม ฉันมีอาการนอนไม่หลับและไอมานานถึง 10 กว่าปี ฉันเป็นโรคหอบหืดและหลอดลมอักเสบมา 20 กว่าปี ตอนฉันอยู่มัธยมต้นมีอาการหลอดลมอักเสบรุนแรงมากเลยค่ะ ทุกครั้งที่ฉันมีอาการฉันต้องงอตัวลงต่ำมาก แล้วใช้มือค้ำไว้ที่เข่าทั้งสองข้างถึงจะมีแรงหายใจ และต้องใช้เวลาประมาณหนึ่งสัปดาห์กว่าจะฟื้นตัวได้ในแต่ละครั้ง ความรู้สึกที่หายใจไม่ออกนั้นตายไปเสียยังดีกว่าจริง ๆ ค่ะ

ตั้งแต่แต่งงานและมีลูกฉันแทบจะไม่ได้นอนหลับสบาย ๆ อีกเลยค่ะ คุณภาพการนอนก็ค่อนข้างแย่และสั้นมาก หลับไปได้ไม่ถึง 2 ชั่วโมงก็ตื่นแล้ว การนอนตื่นไวเป็นเวลาหลายปีทำให้ระบบภูมิคุ้มกันของฉันอ่อนแอลง มือและเท้าของฉันก็เย็นลง ฉันมักจะปวดหัวและเป็นหวัดอยู่เสมอ สภาพอารมณ์ของฉันก็กลายเป็นขี้โมโห เมื่อลูกมีธุระมาถามฉัน ฉันก็มักจะพูดออกไปอย่างไม่มีความอดทนว่า “ไปหาพ่อเลยไป” ซึ่งทำให้เมื่อโตขึ้นลูกก็เลยไม่ชอบอยู่ใกล้ฉัน ครอบครัวของฉันประกอบธุรกิจเครื่องใช้ในครัวค่ะ การเข้าสังคมกับเพื่อน ๆ จึงเป็นสิ่งที่หลีกเลี่ยงไม่ได้ แต่เมื่อสามีชวนฉันไปร่วมงานด้วย ฉันก็มักจะปฏิเสธ ฉันค่อย ๆ มีนิสัยชอบสันโดษเอาแต่ใจตนเอง มีข้อสงสัยและความลังเลที่จะโต้ตอบกับบุคคลภายนอก และก็ไม่ชอบพูดคุยกับใครค่ะ